H.Merkezi: İşçi Sağlığı ve İş Güveliği Merkezi (İSİGM) bir rapor yayınlayarak ülkemizde OHAL koşullarınıa bu koşulların işçiler için oluşturduğu hak kayıplarına ve iş cinayetlerine değinerek, Ekim ayında en az 182, yılın ilk on ayında ise en az 1683 işçinin yaşamını yitirdiğini belirtti.
“OHAL değil demokrasi istiyoruz
Aylardır söylüyoruz. Türkiye’de OHAL sonrası işçilerin hak arama mücadelesine ağır baskı uygulanmakta ve grevler dahi yasaklanmaktadır. İşçilerin korkutulduğu ve sindirildiği bir koşulda işçi sağlığı ve güvenliğinden bahsetmek mümkün değildir. Nitekim OHAL’le beraber iş cinayetlerinde yüzde 10’luk bir artış meydana gelmiştir. Yine OHAL koşulları o kadar keyfidir ki KHK’lar ile birlikte tek bir kişinin akşam aklına gelen, sabah kanun olabilmektedir. Yaz saati uygulamasından, kış lastiğine kadar darbe girişimiyle uzaktan yakından ilgisi olmayan hemen her konu, KHK’lar ile düzenlenmektedir. Özetle işçi hakları mücadelesinin önündeki güncel pratik engel olarak OHAL kaldırılmalıdır.”
“Savaşa değil İSİG önlemleri için bütçe
Motorlu taşıtlar vergisi, özel tüketim vergisi, harçlar vs. Üst üste zamlar geliyor ve tartışılan sadece zam oranları. Enflasyon resmi olarak yüzde 12’ye ulaştı, dolar 4 TL sınırına dayandı, gençlerin dörtte biri işsiz. Çünkü ekonomide üretkenlik yok ve yapılan harcamalar silahlanmaya gidiyor. ABD ile uçak Rusya ile S-400 füze anlaşması yapılıyor, iç güvenliğe önemli bir kaynak ayrılıyor yani Türkiye ekonomisi bir savaş ekonomisi haline geliyor. Zaten Maliye Bakanı demedi mi silahlanma için ya dış borç alacağız ya da vergileri artıracağız. Türkiye toplumu bir savaş psikolojisine sokuluyor. Normalde devletler savaş harcamalarını, silahlanmaya, savaşa gittiklerini gizlerler ki toplum savaşa karşı bir tepki vermesin, savaşa karşı çıkmasın diye. Fakat bugün baktığınız zaman tam tersine bir durum söz konusudur. İktidar tarafından yapılan açıklamalarda, toplum açıkça savaşa hazırlanıp, savaşın normalleştirilmeye çalışıldığını görüyoruz. Yani ‘biz savaş yapacağız, biz savaş politikası izliyoruz ve onun için sizin vergilerinizi buraya harcayacağız, sizden daha fazla para alacağız, sizi daha fazla yoksullaştıracağız’ diyor.
Savaşa değil eğitime, sağlığa bütçe. İşçilerin ölmemesi, sakat kalmaması, yaralanmaması için bütçe. Çünkü her gün 8-10 işçi çalışmak için evinden çıkıyor ve bir daha geri dönemiyor. Eğer biz bu gerçekleri sorgulamazsak ‘neden’ sorusunu sormazsak bizleri daha zor günler bekliyor.
Ekim ayının gündemi yoğundu. Şırnak ve TÜPRAŞ işçi katliamları, Yapı Kredi’de mobbing sonrası kalp krizi geçiren emekçi kardeşimiz, sağlıkçıların çalışma koşulları nedeniyle intiharları, BMC Fabrikasının iş cinayetine önlem olarak kurban kestirmesi, TOKİ inşaatlarında iş cinayetlerindeki artış, Cumhurbaşkanı’nın ‘işçiler iş beğenmiyor’ diyerek ülkemizde işçilerin dörtte birinin haftalık 60 saatten fazla çalıştığı gerçeğini gizlemesi vb. birçok sorun önümüzde duruyor.
Ancak Akkim işçilerinin, Zonguldaklı madencilerin, Şişecam işçilerinin, sağlık emekçilerinin, Kod-A işçilerinin direnişleri ve eylemleri ile Kocaeli İSİG Meclisi’nin kuruluşu örnekleri ve yine sayamadığımız birçok örgütlü veya bireysel işçi eylemi sorunların çözüm yolunda önümüze ışık tutmaktadır…”
